นี่ไม่ใช่การเดินทางไกลบ้านครั้งแแรก ไม่ใช่การทำงานอาสาสมัครครั้งแรก และไม่ใช่การใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวอุปถัมภ์ครั้งแรกของเรา แต่เป็นการทำงานอาสาสมัครระยะหนึ่งปีเต็มแบบ full time ครั้งแรก ณ กรุงเบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี

ยังคงจำความรู้สึกดีใจแบบสุดขีดจนแทบจะกระโดดโลดเต้นเมื่อได้รับอีเมลล์ยืนยันการเข้าร่วมโครงการจากทางองค์กรปลายทาง เราเลือกทำงานกับเด็กเป็นอับดับหนึ่ง ทว่าได้รับเลือกให้เป็นอาสาสมัครดูแลผู้พิการ เราก็รีบตอบรับ พร้อมดำเนินการเอกสารวีซ่า เรียนภาษา เตรียมตัวโบยบินโดยทันที พลางบอกกับตัวเองว่า

“สักครั้งในชีวิตกับการทำงานดูแลผู้พิการ”

ฤดูใบไม้ร่วงผ่านไปอย่างรวดเร็ว พวกเราเหล่าอาสาสมัครจากนานาประเทศกว่า 30 ชีวิต เดินทางถึงเบอร์ลินต้นเดือนกันยายน จนเข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเป็นทางการ นับเป็นระยะเวลาสี่เดือนเต็มกับการปรับตัว ปฏิเสธ และยอมรับในท้ายที่สุดว่าเราไม่ได้เหมาะกับการทำงานที่นี้

การดูแลผู้พิการที่อาศัยอยู่ร่วมกันในบ้านพักรวม บ้างก็ช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง และบ้างก็ไม่ได้เลย ต้องช่วยป้อนข้าว ป้อนน้ำ เตรียมอาหาร จัดการเสื้อผ้า พาอาบน้ำ ทำความสะอาดร่างกาย เปลี่ยนชุด เราได้ลองทำ เราได้ทำทุกอย่างที่เพื่อนร่วมงานคอยสอน และแม้จะมีเวลาได้นั่งเล่นเกม ทาเล็บกัน บ้างก็ดูหนัง ฟังเพลง ทว่านั่นกลับไม่ใช่เราเลย และได้เลือกที่จะสื่อสารออกไปอย่างตรงไปตรงมา คุยกับหัวหน้างาน เจ้าหน้าประสานงานโครงการ จนนำมาสู่ข้อสรุปร่วมกัน

ยัง ยัง เขายังไม่ส่งเรากลับไทย

เริ่มปีศักราชใหม่ด้วยการทำงานที่ใหม่กับบทบาทใหม่ในฐานะอาสาสมัครโรงเรียนอนุบาล ในที่สุดก็ได้อยู่กับเด็กจากหลากหลายเชื้อชาติทั้งเยอรมัน รัสเซีย โปแลนด์ อาหรับ ตุรกี แอฟริกา ฯลฯ ช่วงวัย 3 – 6 ขวบ โดยใช้ภาษาเยอรมันเป็นภาษาหลักในการสื่อสาร

กิจวัตรของเรานั้นจะเริ่มตั้งแต่ 8.00 ไปจนถึง 16.30 น. มีเวลาพักงีบหลับ 30 นาที งานหลักคือเน้นทำกิจกรรมกับเด็ก ๆ วาดรูป ระบายสี อ่านหนังสือ วิ่งเล่น ตัดปะ ปั้นดินน้ำมัน ต่อเลโก้ เล่นบทบาทสมมติ เฉลิมฉลองเทศกาลต่าง ๆ ฯลฯ งานรองคือเก็บกวาด ทำความสะอาด จากนั้นหลังเลิกงานแล้วเราจะมีเวลาไปทำกิจกรรมของตัวเอง บ้างก็ว่ายน้ำกับเพื่อน เข้าห้องสมุด เดินดูของในร้านมือสอง ซื้อวัตถุดิบสำหรับมื้อเย็น พบปะเพื่อนอาสาสมัคร รวมไปถึงการเป็นอาสาสมัครในกิจกรรมอื่น ๆ อย่างงานภาพยนตร์สั้นนานาชาติ งานศิลปะ งานกีฬาที่มักเปิดรับอาสาขาจรอยู่เป็นระยะ

พอเริ่มเข้าที่เข้าท่าก็ล่วงเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ ผ่านมาแล้วมากกว่าครึ่งทางสำหรับชีวิตอาสาสมัครในต่างแดน เราได้เดินทางผ่านหลากหลายจังหวะอารมณ์ หลากรสชาติของชีวิต เรียนรู้และปรับตัวอยู่ตลอดเวลา มีวันที่เหนื่อยล้าจนไม่อยากลุกไปทำงาน ต้องใช้เวลาพักใจพักกายเมื่อพร้อมก็กลับไปทำหน้าที่ต่อ มีวันที่พร้อมทำงานเดินเฉยฉายยิ้มแฉ่งเข้าโรงเรียนพร้อมปะทะ เอ้ย พร้อมรับมือกับเด็ก ๆ และฤดูร้อนที่กำลังจะมาถึง

ขอบคุณดาหลาสำหรับโอกาส

ขอบคุณรัฐบาลเยอรมนีสำหรับทุนสนับสนุน

ขอบคุณครอบครัว ญาติมิตรที่ส่งเสริมทุกเส้นทางที่เลือกเดิน

ขอบคุณตัวเองที่เอาตัวรอดได้จนถึงตอนนี้

เรื่องและภาพโดยอาสาสมัครท่านหนึ่ง