เมือง Aso, Kumamoto ระหว่างวันที่ 2-15 สิงหาคม 2557

ค่ายอาสาสมัครที่ประเทศญี่ปุ่นนี้เป็นค่ายอาสาค่ายแรกในชีวิต เหตุผลที่ตัดสินใจไปคืออยากไปเที่ยว  ญี่ปุ่น และอย่างรู้เรื่องราวของความเป็น local ที่ญี่ปุ่น อาจเป็นเพราะอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมาก จึงอยากเห็น  ของจริง

กลัวมาก เพราะเป็นค่ายอาสาค่ายแรก และเป็นค่ายต่างประเทศ ภาษาอังกฤษของเราถือว่าไม่ดีนัก พอ  พูดได้แต่สําเนียงไทยมาก กลัวคนที่ค่ายจะฟังไม่รู้เรื่อง แล้วก็กลัวฟังใครไม่รู้เรื่อง และญี่ปุ่นเป็น  ประเทศที่ไม่พูดอังกฤษนัก ก็กลัวอีกว่าจะไม่สื่อสารกับคนญี่ปุ่นในค่ายได้ แต่เมื่อได้เจอชาวค่ายจริง ๆ  แล้ว ค่อนข้างต่างจากที่คิด ทุกคนเป็นมิตรมาก พยายามจะสื่อสารกันด้วยวิธีต่าง ๆ แม้ว่าอังกฤษของเรา  (และของคนญี่ปุ่น) จะสําเนียงไม่ดี แต่ก็พยายามฟังกันจนรู้เรื่อง และถือเป็นโชคดีมากที่มีอาสาชาว  ญี่ปุ่นที่มีภาษาอังกฤษดี (พูดเป็นสําเนียงญี่ปุ่น แต่สื่อสารได้ดี) จึงเป็นคนคอยแปลภาษาอังกฤษและ  ญี่ปุ่น ทําให้ชาวค่ายสามารถสื่อสารกับคนท้องที่ได้

กิจกรรมในค่ายสนุกมาก ตามรายละเอียดค่ายคือ ช่วยชาวบ้านจัดเทศกาล ทําการเกษตร และ work with children ส่วนตัวคิดไว้ว่าคงหนักที่งานเกษตร แต่เอาเข้าจริงแล้วหนักที่ work with children ส่วนตัวไม่ใช่คนที่รักเด็กมากนัก แต่เด็กญี่ปุ่นทําให้เราประทับใจหลายอย่าง ทั้งความมีน้ำใจ ความมีวินัย ต้องชื่นชมชาวญี่ปุ่นว่าดูแลอนาคตของเขาได้ดีจริงๆ

การทําอาหารในค่ายสนุกมาก ได้กินอาหารหลายชาติทั้งญี่ปุ่น (ที่อาสาทําอร่อยมาก) อิตาลี (แปลกใหม่) และไต้หวัน บางครั้งอาหารอาจจะออกมาแปลก ๆ เพราะแต่ละคนไม่ได้เข้าครัวบ่อย แต่การได้กินรวมกันก็ทําให้อาหารอร่อยขึ้นมา ไม่มีใครบ่นแม้ว่าอาหารจะแปลกก็ตาม

ได้รับรู้เรื่องราวของประเทศต่าง ๆ เยอะขึ้นมาก ได้เพื่อนใหม่ (ที่บอกว่าถ้ามาไทยแล้วจะติดต่อมา แล้วถ้าไปประเทศเขาให้บอกเขาด้วย) ได้รับรู้ความแตกต่างด้านวัฒนธรรมมากมาย (ญี่ปุ่นแปรงฟันนอกห้องน้ําจริง ๆ นะ!!!)

สองอาทิตย์ที่ค่ายเหมือนจะยาว แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากกันทุกคนกลับรู้สึกว่ามันสั้นเหลือเกิน ถ้ามีโอกาสก็อยากจะเจอคนที่ค่ายอีก

ระหว่างวันที่ 6-20 มิถุนายน 2557

ผมชื่อภูมิ ณัฐกิตต์ อายุ 21 ปี ครับ เรียนอยู่คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย ผมไปค่ายอาสา  สมัครที่ประเทศไอซ์แลนด์ ขององค์กร SEEDS 6-20 มิถุนายน 2557 เหตุผลที่อยากไปค่ายนี้คือ  อยากไปเห็นทัศนียภาพของประเทศไอซ์แลนด์  และอยากเจอเพื่อนใหม่ ๆ ทั่วโลกครับ กิจกรรมที่ผม  ไปทําส่วนใหญ่ จะเกี่ยวกับการบูรณะที่ดินครับ เก็บเศษขยะต่างๆ เช่น เศษยาง เศษตะปู  ทําพื้นโดยเอา  หญ้ามาปูทําเป็นทางเดิน ประมาณนี้ครับ จุดประสงค์คือ ทําสถานที่ให้มันสวยงามครับ ที่ดินนี้ เป็นที่ที่มี  คนเคยอาศัยมาก่อนครับแต่ เขาย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วโฮสที่ให้เรามาทํากิจกรรมเขาซื้อต่อมาจากคนคน  นั้นครับ

เพื่อนที่ไปทําค่ายอาสาสมัคร มาจากเยอรมัน 2 คน ฝรั่งเศส 2 คน สวิตเซอร์แลนด์ 1 คน อเมริกา 1 คน  แคนาดา 1 คน และมาจากไทย 1 คน เป็นคนตะวันตกหมดเลย มีเราผมดําคนเดียว คนในแคมป์ส่วน  ใหญ่ชอบฟังเพลงตะวันตก ผมไม่รู้จักนักร้องแนว ๆ นี้เลย ซึ่งผมไม่ชอบ ทําให้บางครั้งรู้สึกเบื่อ ไม่รู้จะคุยอะไรด้วย ถามชื่อเพลง ชื่อนักร้องตะวันตกเราก็ตอบไม่ถูก เพราะอยู่ที่ไทยไม่เคยได้ยินเลย คือเขาฟังเพลงตะวันตกกันหมดเลย เพลงเก่าๆ ช่วงปี  1980 แล้วดูเขาจะชอบอะไรคล้าย ๆ กัน เช่น ชอบไปเดินเขา ผมก็ไปเดินแต่ไม่ได้ชอบถึงขนาดเป็น hobby อะไรแบบนี้  วัฒนธรรมมันไม่เหมือนกัน อย่างอยู่เมืองไทย กิจกรรมพวกฟังเพลงเป็นเรื่องเป็นราวมันน้อยจริงๆ อาจจะเพราะสภาพอากาศที่ทําให้คนไทย เปลี่ยนไปทํากิจกรรมอื่น ๆ ได้ตลอดเวลา เช่น ไปเดินห้างสรรพสินค้า ไปดูหนัง เพราะบ้านเราสถานที่พวกนี้เปิดดึกมาก ๆ ทั้งกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด ไปออกกําลังกายสวนสาธารณะ แต่ในขณะที่ประเทศยุโรปส่วนใหญ่ห้างปิด 6 โมงเย็น และอากาศหนาวมาก ฝนตกไม่เป็นเวลา คนเขาก็อยู่แต่ในบ้าน เป็นต้น นอกจากนี้ พวกเขาไม่ค่อยถ่ายรูปกันด้วยครับ อย่างผมเคยไปค่ายอาสาสมัครที่เยอรมัน เมื่อปี พ.ศ. 2553 เพื่อนคนเอเชียอื่น ๆ เช่น คนเกาหลี  เขาเก็บภาพถ่ายเยอะมาก ถ่ายทุกอย่าง อาหารมื้อแรก การทํางานในแคมป์  การทํากิจกรรม การออกไปเที่ยวข้างนอก ฯลฯ แต่แคมป์ที่ไอซ์แลนด์มีแต่ชาวตะวันตก เขาถ่ายรูปเฉพาะเวลาออกไปเที่ยว เวลาทํางานคือทํางานอย่างเดียว ไม่มีรูปถ่ายในขณะทํางานเลยครับ แต่ผมก็มีนะ วันสุดท้ายผมต้องเอากล้องไป แล้วบอกเพื่อนว่าช่วยถ่ายตอนที่ผมกําลังตอกตะปูหน่อยสิ 55555

การทํางานในแคมป์ไม่มีปัญหาครับ ทุกคนช่วยกันทํางานดีมากครับ อากาศที่ไอซ์แลนด์แปรปรวนมาก มีอยู่วันหนึ่งฝนตกทั้งวัน บรรยากาศแย่มาก ๆ ทําให้ขี้เกียจทํางาน แบบอยากนอนเฉย ๆ ไม่อยากทําอะไร คิดถึงประเทศไทย เพราะอากาศมันแย่จริง ๆ ครับ ฝนมันตกไม่หนักหรอก แต่มันดูไม่มีชีวิตชีวาเลย หมอกหนามาก ไม่มีแดด มองไม่เห็นวิวอะไรเลย แต่พอมีแดดก็รู้สึกว่ามีชีวิตชีวาจริง ๆ นะ อยากออกไปเดินเล่น หรือพร้อมสําหรับการทํากิจกรรมอาสาแล้ว แต่แดดแรงมาก ๆ ครับ ผมไม่ได้ทาครีมกันแดด ผิวไหม้เลยครับ กว่าจะรู้คือผิวคล้ำและแสบมาก ๆ ครับ คอยดูรูปได้เลยครับ 55555

ช่วงที่ผมไปทํากิจกรรมมันตรงกับวันเกิดของผมพอดีครับ เพื่อน ๆ ในแคมป์ส่วนใหญ่เลยสร้างความประทับใจ โดยซื้อการ์ดแล้วเขียนคําอวยพรให้ ผมรู้สึกดีมาก ๆ ครับ โฮสเจ้าของที่ที่เราทํางานให้ เขาก็ทําเค้กมาเยอะมาก มีเครื่องดื่มฟรีไม่อั้น เขาบอกว่าวันเกิดเป็นสิ่งที่สําคัญสําหรับคนไอซ์แลนด์มาก ๆครับ ต้องฉลอง วันนั้นอิ่มเลยครับ

กิจกรรมอาสาสมัครทําให้ผมรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ และรู้จักกับตัวเองมากขึ้นครับ เพราะผมต้องปรับตัวให้เข้ากับคนส่วนใหญ่  ซึ่งมีพื้นฐานวัฒนธรรมแตกต่างกัน ยิ่งผมเป็นคนเอเชียคนเดียวในแคมป์ ไม่มีเพื่อนคนเอเชียที่มาจากวัฒนธรรมเดียวกัน ผมต้องปรับตัวเยอะจริง ๆ ครับ แต่การทําค่ายอาสาสมัครก็ทําให้ผมสนุก ได้เห็นอะไรใหม่ ๆ ที่ไม่เคยเห็นในประเทศไทย ได้กินอาหารที่ไม่เคยกินมาก่อนในชีวิต สําหรับคนที่คิดจะไปค่ายอาสาสมัครก็ขอให้โชคดี จงเป็นคนทีปรับตัวง่าย ชอบมีส่วนร่วม ชอบแสดงความคิดเห็น แค่นี้ก็สามารถเข้าร่วมกิจกรรมอาสาสมัครได้แล้วครับ

ระหว่างเดือนมิถุนายน – กรกฎาคม 2557

ค่ายแรกที่ออสเตรีย ได้ทาสีตึกค่ะเพื่อเตรียมงาน Refugee festival งานไม่มีอะไรมากแต่ได้เรียนรู้  issue ที่เกิดขึ้นกับประเทศนี้และกับผู้อพยพทั้งหลาย ซึ่งก่อนหน้าไม่ค่อยรู้อะไรมากเกี่ยวกับเรื่อง  ภายในยุโรปและประเด็นเกี่ยวกับผู้ลี้ภัย สิ่งที่น่าเสียดายที่สุดคือ ไม่ได้อยู่ร่วมงาน festival ค่ะ เพราะ  เกิดจากปัญหาเรื่องการสื่อสารที่ว่าก่อนไป ได้ถามทางองค์กรผู้จัดค่ายไปแล้วว่า เราอยู่ร่วมงานได้ไหม  แต่เขาก็ไม่ตอบกลับมา  และตอนนั้นใน infosheet เขาก็ไม่บอกว่าเป็นวันที่เท่าไหร่

ค่ายที่สองที่เชก ได้ทาสี cottages ค่ะ แต่สำหรับเอ ค่ายนี้สนุกสุดในสี่ค่ายแล้วค่ะ เพราะว่าเพื่อนดี  ผู้นำค่ายดี และได้ทำอะไรหลาย ๆ อย่างเช่น ระหว่างค่ายเขาก็จะพาไปเดินป่าที่พวกเราเรียกว่า funny  way ซี่งไม่ funny ตรงไหนเลยค่ะ เพราะทางมันลำบากมาก แต่พอไปถึงแล้วก็คุ้มค่ะ และก็พาไป  โรงงานเบียร์ พาไปขี่ม้า ซึ่งสองอย่างหลังนี้เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของเอเลยค่ะ และก็พาไปล่า  สมบัติค่ะ ค่ายนี้ดีมากเพราะผู้นำค่ายเขาติดต่อเราตลอด ตั้งแต่ก่อนเริ่มเดินทางเลยค่ะว่าเราต้องการ  ความช่วยเหลืออะไรไหม ต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง

ค่ายที่สามที่เชกเหมือนกัน ค่ายนี้จะเกี่ยวกับ summer camp for children with autism ค่ะ คือเราต้องดูแลน้อง ๆ ที่เป็นโรคนี้หรือโรคอื่น ๆ ร่วมกับ Czech Assistant ตั้งแต่น้องตื่นจนน้องเข้านอน ถือว่าหนักค่ะ แต่หนูโชคดีได้น้องที่ดูแลไม่ยากเท่าไหร่ เพื่อนในค่ายบางคนได้น้องที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ หนักอยู่ค่ะ ในค่ายเราก็จะทำกิจกรรมร่วมกับน้อง เช่นไปเดินป่า ระบายสี ประดิษฐ์ของ ฯลฯ ซึ่งค่ายนี้ทำให้รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่เกิดมาปกติ สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ อยากทำอะไรก็ทำ เพราะน้องบางคนเขาก็เป็น Mentally/Physically disabled ค่ะ งานนี้มันไม่ได้เป็นงานหนักอย่างเดียว แต่เป็นงานที่เราต้องทำด้วยใจด้วยค่ะ เพราะหลายครั้งที่น้องเขาไม่รู้เรื่อง ว่าเราอยากให้เขาทำอะไร แต่เราก็ต้องควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ให้ไปลงกับน้อง ผู้นำค่ายมักจะบอกเสมอว่า อย่าทำอะไรกับใครในสิ่งที่ไม่อยากถูกกระทำอย่างนั้น (แต่เราเห็น Czech assistant หลายคนอารมณ์เสียและลงกับน้องบ่อยมากกก แต่เพื่อนในค่ายไม่มีเลยค่ะ )

ค่ายที่สี่ เป็นค่ายรถไฟที่ฮังการี อันนี้ได้ไปทาสีรถไฟค่ะ สรุปแล้วเอเป็น  Master of painting เลย ว่าไหมคะ ฮ่า ๆ อันนี้คืออยู่ในพิพิธภัณฑ์รถไฟ ซึ่งขอบอกว่า Oh My God เกิดมายังไม่เคยเห็นรถไฟบางประเภทเลยค่ะ ซึ่งในค่าย ได้เห็นรถไฟตั้งแต่สมัยโซเวียต ของจริงค่ะ และเวลาว่าง ๆ เราก็นั่งรถเข้าเมืองไปเที่ยว Budapest กันค่ะ

บทเรียนสำคัญที่ได้จากการไปร่วมกิจกรรม คือเพื่อนค่ะ ระหว่างอยู่ในค่าย ได้ไปนอนบ้านเพื่อนที่สโลวาเกีย แวะไปเที่ยวพอดี เขาตอนรับเราอย่างดีมาก เหมือนเป็นคนในครอบครัวคนหนึ่งเลยค่ะ ประทับใจมาก ๆ และก็ในบางค่ายจะมี international day ได้เรียนรู้วัฒนธรรม ประเทศ ของเพื่อน ๆ อีกอย่างที่สำคัญที่ได้เรียนรู้คือ every moment counts ค่ะ เราไม่เคยตระหนักถึงเรื่องนี้มาก่อนจนกระทั่งไปค่ายนานาชาติ  เพราะบางครั้ง บางสิ่งมันผ่านมาแล้วมันก็จะผ่านไป และบางทีเราอาจจะไม่ได้ทำมันอีกแล้วในชีวิตนี้ เรื่องเพื่อนก็เหมือนกัน เพื่อนในค่ายดีมาก ๆ จนบางทีก็คิดว่าเราอยากใช้เวลาสนุกกับเพื่อนให้มากที่สุด เพราะไม่รู้ว่าต่อไปจะได้เจอกันไหม

อีกเรื่องหนึ่งที่เรียนรู้คือการเปิดใจค่ะ อยู่ที่นู่นได้ลองทำอะไรใหม่ ๆ เต็มเลย แต่เนื่องจากเป็นคนชอบลองอยู่แล้วเลยไม่มีปัญหา กลับสนุกด้วยซ้ำ ทำให้รู้สึกว่าตอนนี้โลกของเรามันกว้างมากกว่าเดิมค่ะ ซึ่งดีมากๆๆๆๆ

สำหรับคำแนะนำสำหรับคนที่สนใจไปร่วมค่ายในต่างประเทศ ควรเลือก topic ที่เราสนใจหรือตรงกับช่วงเวลาของเรามากที่สุดแล้วลองไปใช้ชีวิตในอีกแบบนึงดูค่ะ ไปลองทำอะไรใหม่ ๆ เอเชื่อว่าถ้าเราอยู่กับที่ไม่เปิดใจ ไม่ไปไหน ชีวิตเราก็เป็นแบบเดิมทุก ๆ วัน ลองออกไปใช้ชีวิตสนุก ๆ บ้างเถิดค่ะ ตลอดเกือบสองเดือนครึ่งที่เอออกไปผจญภัย ทำให้รู้สึกว่ามันสนุกกว่าอยู่ไทยอีกค่ะ และถ้ามีเวลาก็จะไปใหม่แน่นอนค่ะ

ระหว่างวันที 19 เม.ย.- 1 พ.ค. 2558

ชื่อ ปุณยวีร์ นิธิโอฬารพงศ์ อายุ 36 ปี ทำงาน บริษัทเอกชน สนใจเข้าร่วมโครงการเพราะ ในเวลาว่างก็เป็นคนทำกิจกรรมอาสาใน ประเทศไทยอยู่แล้วจึงอยากออกไปเรียนรู้กิจกรรมอาสาในต่างประเทศและมีความสนใจด้านการปลูกต้นไม้ เกษตรกรรม พอดีทางดาหลาเปิดรับอาสาสมัคร และมีที่น่าสนใจอยู่หลายประเทศ ส่วนที่เลือกมาอันนี้เพราะเป็นค่ายที่เกี่ยวกับการเกษตรและสิ่งแวดล้อม เวลาก็พอเหมาะ ที่จะลางานมาได้ เลยสมัคร และได้รับการตอบรับให้เข้าร่วมโครงการ

การเตรียมตัวก่อนมา เราพอรู้แค่ว่าให้เตรียมถุงนอน เตรียมถุงมือ เตรียมรองเท้าที่ดีเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ จุดนัดพบที่สนามบินและเวลาอะไรแค่นั้น ก็ตื่นเต้นว่าจะได้ทำอะไรบ้าง พอมาเริ่มงานก็ได้ปฏิบัติจริงตามที่ตั้งใจไว้คือ เตรียมดินปลูกต้นไม้ทำสวน ถางหญ้า จุดที่ทำเป็นพื้นที่ว่างสี่เหลี่ยมเอามาทำเป็นส่วนที่ให้ผู้คนสามารถมาใช้ประโยชน์ร่วมกัน ให้เด็ก ๆ มีที่วิ่งเล่นที่ปลอดภัย มีการทำกระโจม แบบแอฟริกา มีการปลูกต้นไม้ดอกไม้ ให้ผู้คนได้ชื่นชม เราต้องทำให้เสร็จภายใน 2 สัปดาห์ วันแรกขุดดิน เมื่อยตัวมาก วันที่สอง ที่สาม จะเริ่มคุ้นชิน และปรับตัว มีการสลับงานหนักเบา เค้าเป็นห่วงสุขภาพของเรามาก ถ้าป่วยก็ให้หยุดได้ แต่เราจะไม่ฝืนตัวเอง ถ้าเราเหนื่อยก็นั่งพักได้ การทำงานจะให้เกียรติและอิสระ แต่เราก็ต้องพยายามทำเต็มที่ ไม่อู้งานนะคะ อยากให้งานออกเพื่อชุมชนด้วยค่ะ ที่ค่ายที่เราอยู่ เค้ามีคอมพิวเตอร์และ Wi-Fi ฟรี ให้เราใช้ติดต่อทางบ้านได้ค่ะ เวลาทำงานเสร็จก็มาเล่นกัน เรื่องอาหารการกิน จะผลัดกันรับผิดชอบ เช้า กลางวัน เย็น ทีมละ 2 คน เค้าจะให้เงินไปซื้อวัตถุดิบ และให้คิดเมนูอาหาร บอกกับผู้นำค่าย โดยมากจะเป็นอาหารของชาตินั้นๆ ค่ะ เราก็จะได้ทานอาหารที่เราไม่รู้จักคุ้นเคย หรือไม่อร่อยเลยสำหรับเรา เราก็ต้องปรับตัวค่ะ ล้างจานเอง ช่วยกันล้างห้องน้ำ ทำความสะอาดห้องครัว ห้องนอน ผลัดกันทำเวรค่ะ ไปเรื่อยๆ แล้วสองสัปดาห์ก็จะผ่านไป วันหยุดเสาร์ อาทิตย์ ไม่ต้องทำงาน เราก็ไปเที่ยวกัน น้ำตก ภูเขา เราก็ต้องออกค่าใช่จ่ายตรงนี้เอง เช่น ค่าเรือเฟอรี่ ค่าขึ้นกระเช้า แต่ค่าอาหาร เราเตรียมไปจากครัวกลางของเราค่ะ ไปกับผู้นำค่ายที่เป็นคนออสเตรีย แต่มาเรียนที่สวิสค่ะ คืนสุดท้าย มีการเลี้ยงขอบคุณกัน เป็นบาบีคิว อาหารจัดเต็ม มีไวน์ ฉลองคืนสุดท้ายอย่างเต็มที่ พวกเราถ่ายรูปหมู่กับสวนที่เราทำเป็นที่ระลึก พวกเราทั้ง 12 คน มีไทย 1 เกาหลี 2 สเปน 1 อังกฤษ 1 รัสเซีย 1 เซอร์เบีย 1 จอร์แดน 1 สวิส 2 ฟินแลนด์ 1 และซีเรีย 1 คน สมาชิกในกลุ่มรักกันมากและยังมีกรุ๊ปไลน์ไว้คุยเล่นกัน เวลาต่างคนต่างแยกย้ายกันไปแล้ว

สรุปคือ เรามีความสุข เพราะเราได้ทำในสิ่งที่เราสนใจ เวลาเราทำมันด้วยความรัก เราจะปรับตัวกับมันได้ แม้มันจะยากลำบากแค่ไหน เพราะเราอยากเห็นงานที่เราทำสำเร็จออกมาเพื่อชุมชน งานอาสานั้น ในไทยหรือต่างประเทศไม่ต่างกันค่ะ จิตวิญญาณในการช่วยเหลือเหมือนกัน แต่ที่ต่างประเทศเราจะได้ใช้ภาษา และเรียนรู้วัฒนธรรม เปิดโลกของเราให้กว้างไกลขึ้นค่ะ

กี่คำอธิบายก็ไม่เท่าตาเห็น

‘เป็นงานเกษตร ทำไรทำนา’ งานหนัก ช่วงเวลาทำกิจกรรมยาว (5:30 น. – 18:00 น.) วันแรกต้องเดินเท้าเข้าไป 4 กม. จึงจะถึงพื้นที่ที่ทำกิจกรรม แต่วิวสวย หมู่บ้านนี้เคยเป็นพื้นที่ร้างถูกทอดทิ้งมา 30 ปี คนที่นี่เขาอาบน้ำกันวันเว้นวัน ในการเตรียมตัว เค้าแนะนำว่าต้องเอาไฟฉายไปด้วย เพราะข้างนอกมืดมาก ไม่มีไฟ (สงสัยส้วมอยู่ข้างนอก) ช่วงเวลานี้ของปีอากาศเริ่มร้อนแล้ว แมลงชุม อย่าลืมเอาสเปรย์ฉีดกันยุงไป ในการเดินทางไปเมืองนี้ ห้ามพลาดรถเที่ยวนี้ ขบวนนี้เด็ดขาด รถมีวันละเที่ยวเท่านั้น หากพลาด ทุกอย่างจะยุ่งยากไปหมด ที่สำคัญกรุณาเตรียมร่างกายให้พร้อม เพราะเราจะต้องเดินข้ามเขาเข้าไปที่ฟาร์ม ใช้เวลาประมาณ 2 ชม. บางช่วงชันมาก ให้เอาของไปเท่าที่จำเป็น

นี่คือข้อมูลที่ค่อย ๆ ได้รับก่อนถึงวันเดินทาง พอใกล้ถึงวันเดินทางจริง จึงเริ่มคิดหนัก เราหาเรื่องใส่ตัวรึเปล่านะ อยู่ดีไม่ว่าดี

แต่เมื่อตัดสินใจว่าจะไปก็ต้องไปให้ได้ จากนั้นก็เตรียมการทุกอย่าง ลองซ้อมแบกเป้เดินไปมาได้ 3-4 กม. น่าจะไหวนะ เป้อย่างดีช่วยผ่อนแรงได้เยอะ เอาของใช้เท่าที่จำเป็น เสื้อผ้า 2-3 ชุดพอ ขนม อาหารแห้งงดหมด ของใช้ส่วนตัวแบ่งใส่ขวดขนาดจิ๋ว หาซื้อสเปรย์ฉีดกันยุงแบบไม่ใช้สารเคมี ฯลฯ

แม้ว่าก่อนไปจะได้รับข้อมูลการเข้าร่วมกิจกรรมค่ายต่างประเทศที่อื่น ๆ จากน้อง ๆ ที่มีประสบการณ์มาก่อน แต่พอไปถึงสถานที่จริง ที่นี่กลับไม่เหมือนค่ายอื่น ๆ ที่น้อง ๆ เล่ามา ลักษณะกิจกรรมของที่นี่คือ การไปช่วยทำงานที่เป็นงานประจำ ไปเพื่อช่วยผ่อนแรงให้กับทีมงานของ Host ซึ่งมีอยู่ประมาณ 10 คน มีหลากหลายอายุ บางคนเป็นคนเมืองที่ต้องการชีวิตเรียบง่าย บางคนแก่ชรา เจ็บป่วย บางคนก็มีความบกพร่องทางสมอง แต่ทุกคนก็ทำงานร่วมกันอย่างหนัก แข่งกับเวลาที่เหลือเพียงน้อยนิดในช่วงฤดูเพาะปลูก และดูจะเอื้ออาทรกันดี

Maki Farm เป็นฟาร์มเกษตรอินทรีย์ ที่สมาชิกช่วยกันทำเพื่อเลี้ยงตนเอง มีผลผลิตเหลือไว้ขายเพียงเล็กน้อย อยู่ในหุบเขาทางภาคตะวันออกของประเทศญี่ปุ่น พื้นที่สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 900 เมตร การเดินทางเข้าไปในฟาร์มจะใช้การเดินเท้าเลาะภูเขาสูง 2 ลูก ฝีมือใหม่ ๆ อย่างพวกเราจะใช้เวลากว่าชั่วโมงครึ่งจึงจะถึง   ร่างกายต้องแข็งแรงพอที่จะแบกสัมภาระขึ้นไปเอง แต่ไม่ต้องตกใจไป ถ้าเราไม่ไหวจริง ๆ ทุกคนก็พร้อมจะหยุดพักเพื่อให้เราสามารถเดินต่อไปพร้อมกันได้ (เขาไม่ปล่อยให้เดินเดี่ยวเพราะมีทั้งหมีและหมาป่ามาคอยวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ)

เมื่อไปถึงฟาร์ม ก็จะไปเที่ยวเล่นที่ไหนไม่ได้อีก เพราะบนนั้นไม่มีใครหรืออะไรเลย นอกจากที่พัก ไร่นา แปลงผัก แพะ 3 ตัว ไก่ 1 เล้า และเพื่อนร่วมงานรวม 20-24 ชีวิต    ทุกวันเราจะกินข้าวพร้อมกัน ทำงานร่วมกัน พวกเราจะเป็นผู้ช่วยในแต่ละงานซึ่งมีผู้นำหลักเป็น Host งานที่ทำในแต่ละช่วงเวลาก็แตกต่างกันออกไป แต่ก็จะคล้าย ๆ กันทุกวัน

ตารางงานคร่าว ๆ คือ

5:45-7:00 งานช่วงเช้าก่อนอาหารเช้า ให้อาหารและรีดนมแพะ ให้อาหารไก่ เขี่ยขี้ไก่ ถางหญ้า เก็บผัก ทำความสะอาดที่พัก เป็นลูกมือในครัวเตรียมอาหารสำหรับ 20 คน

8:45-12:00 (มีพัก 30 นาที) งาน outdoor คืองานลงแปลงนา กำจัดแมลงและวัชพืช ใช้มือล้วน ๆ ช่วยกันลงแขกทีละแปลง ถ้าฝนตกหนัก ๆ ก็จะเปลี่ยนเป็นงาน indoor เช่น เลาะเมล็ดข้าวโพด คัดแยกถั่วแดงญี่ปุ่นสำหรับบรรจุถุงขาย หั่นฟาง ตัดใบชา ผ่าฟืน ฯลฯ

13:45-18:00 (มีพัก 30 นาที) มักเป็นงานในแปลงผัก มีพวกถั่ว แครอท ข้าวโพด หอมใหญ่ เป็นงานเพาะกล้า เพาะเมล็ด ถางหญ้า พรวนดิน กำจัดวัชพืชซึ่งเยอะมากเพราะไม่ใช้สารเคมีเลย ซ่อมแซมเครื่องมือ บางครั้งจะมีงานเร่งด่วนแทรกเข้ามา เช่น ซ่อมสะพานชำรุด ขุดลอกถังเก็บน้ำ ขนย้ายเครื่องจักรเครื่องมือ

19:00 ประชุมสรุปงาน และแบ่งงานสำหรับวันต่อไป และหยุดงานในวันอาทิตย์หลังอาหารเช้า

งานครัว โดยเฉลี่ยพวกเราชาวค่าย 9 คน (ต่างชาติ 5 ญี่ปุ่น 4 ) จะได้เข้าครัวเป็นลูกมือเกือบทุกวัน เพราะในแต่ละมื้อจะต้องมีผู้ช่วย ล้างหั่นผัก ก่อฟืนหุงข้าว ต้มน้ำ จัดถ้วยชาม แบ่งอาหาร และเก็บล้างจานชาม อย่างน้อย 2 คน และใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมง เพราะเรากินอาหารหนักกันทุกมื้อเนื่องจากต้องใช้แรงงานอย่างมากแต่ละวัน อาหารหลัก ๆ จะเป็นข้าว กับซุปประจำวันและผัดผัก มีพิเศษบ้างก็คือ ข้าวแกงกระหรี่ ราเมน โซบะ ขนมปัง ระหว่างวันจะมีขนมกับน้ำชาในช่วงเวลาพัก 2 ครั้ง

การพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นระหว่างชาวค่ายไม่ค่อยจะมี เนื่องจากในแต่ละวันเลิกงาน กินข้าวเสร็จจะต้องคุยสรุปงานและแบ่งงานกัน กว่าจะเสร็จก็ทุ่มกว่า และด้วยวัยของพวกเราแตกต่างกันค่อยข้างมาก (16-61 ปี) จึงไม่ค่อยได้อยู่เป็นกลุ่มก้อน ต่างคนต่างจับกลุ่มคุยกันเองตามความถนัด แต่เมื่อถึงเวลางานพวกเราก็ทำงานร่วมกันได้อย่างสนุกสนาน และลืมความเหนื่อยยากไปเลย เพราะบรรยากาศของที่นี่น่าทำงานมาก อากาศสดชื่น Host ทำงานหนักกว่าเราเยอะ เป็นต้นแบบที่ดี การกินอยู่อุดมสมบูรณ์ และที่สำคัญตลอดระยะเวลา 12 วัน เราได้อยู่ในที่ที่โอบล้อมไปด้วยภูเขาและป่าไม้ บางวันฟ้าเปิดก็จะเห็นยอดเขาที่มีหิมะปกคลุม ได้กินพืชผักปลอดสารล้วนๆ ได้สูดอากาศบริสุทธิ์ อาบน้ำอุ่นจากพลังงานแสงอาทิตย์ ดื่มน้ำสะอาดจากลำธาร และมีชาเขียวดื่มในทุกมื้ออาหาร ทำงานท่ามกลางหุบเขาเขียวขจี และท้องทุ่งที่เต็มไปด้วยดอกไม้  แล้วแบบนี้จะไม่เรียกว่าสวรรค์บนดินได้อย่างไร ถ้าอยู่ที่นี่ได้นานอีกหน่อย เผลอ ๆ อาจไม่อยากบ้านก็ได้นะ

ถ้ามีโอกาสจะขอกลับไปอีกครั้งค่ะ